gangsterzy lata 20 30

Amazon.com: Gangsterzy. Tom 2. Zemsta gangstera (wydanie kieszonkowe): 9788381784825: Anna Wolf: Books This strategy is applied in the previous example: fig, axs = plt.subplots(figsize=(12, 4)) # Create an empty Matplotlib Figure and Axes air_quality.plot.area(ax=axs) # Use pandas to put the area plot on the prepared Figure/Axes axs.set_ylabel("NO$_2$ concentration") # Do any Matplotlib customization you like fig.savefig("no2_concentrations.png Gangsterzy i filantropi. Hands Over the City. Johnny Cool. Le concerto de la peur. Maigret voit rouge. The Man from the Diners' Club. Underworld Informers. Youth of the Beast. The Wrong Arm of the Law. 1964: Cruel Gun Story. The Killers. Ôkami to buta to ningen. Pale Flower. Robin and the 7 Hoods. When Strangers Meet. 1965: L'amour à la Zapraszamy na najlepszy, zdaniem krytyków spektakl muzyczny tegorocznego sezonu !!! Musical Lata 20, Lata 30 wystartuje już 29 października na scenie sali koncertowej olsztyńskiego Auditorium Maximum Dzisiaj na Podzamczu pułtuskiego Zamku przenieśliśmy się w lata 20-te a to za sprawą magii telewizji. Nagrywano program z serii Polskie Biesiady z udziałem pułtuskiej publiczności. Nie zabrakło znanych gwiazd, muzyków i wokalistów. Dziękujemy za wspaniały wieczór i miłą atmosferę. Site De Rencontre Avec Photos Sans Inscription. Najlepsze filmy gangsterskie w historii – TOP 10 Trylogia "Ojciec chrzestny" (The Godfather, 1972, 1974, 1990), reż. Francis Ford Coppola Filmowa trylogia na podstawie książki Mario Puzo to jedna z pozycji obowiązkowych dla każdego, kto chce mieć choć minimalne pojęcie o kinie. Tytułowy bohater, don Vito Corleone jest synonimem filmowego gangstera w starym stylu: przywódcy grupy przestępczej, ale jednocześnie ojca włoskiej familii, dla którego gang i rodzina to jedno – i w przenośni, i dosłownie. Don Corleone to capo di tutti capi, głowa gangu i lider lokalnej społeczności, do którego można zwrócić się o pomoc zarówno w znalezieniu pracy, jak i w sprzątnięciu z powierzchni Ziemi niepożądanego elementu. Fabuła "Ojca chrzestnego" opowiada o pokoleniowej zamianie na szczycie mafii, kiedy starzejący się, ciężko chory don (Marlon Brando) jest zmuszony wyznaczyć swojego następcę. Gdy w wyniku porachunków ginie starszy syn, naturalny spadkobierca rodzinnego imperium, funkcję przyszłego dona zmuszony jest przejąć Michael (Al Pacino) – młodszy Corleone, który widział swą przyszłość z dala od przestępczej działalności rodziny. Filmy Francisa Forda Coppoli powstały przy współpracy z autorem oryginalnej powieści, Mario Puzo i przez wielu są uznawane za arcydzieła kinematografii – choć zdania na temat dominacji pierwszej części nad drugą, lub odwrotnie, są podzielone. Dwie pierwsze części trylogii na stałe plasują się w pierwszej trójce najlepszych filmów według serwisu IMbB (część pierwsza regularnie wymienia się złotym medalem ze "Skazanymi na Shawshank"). "Ojciec chrzestny" prezentuje raczej romantyczny mit sycylijskiej mafii i ustępuje w kwestii realizmu choćby "Chłopcom z ferajny". Mimo tego to właśnie bohaterowie filmu Francisa Forda Coppoli są prawdopodobnie najsłynniejszymi gangsterami w całej historii kina. POLECAMY: Pomysł na film? Książka! Najsłynniejsze ekranizacje literatury "Pulp fiction" (1994), reż. Quentin Tarantino "Pulp Fiction" trudno nazwać filmem stricte gangsterskim. Quentin Tarantino w swoim najsłynniejszym dziele wymieszał czarną komedię i film noir, a wszystko doprawił klimatem swych ulubionych spaghetti westernów oraz tanich amerykańskich kryminałów. Stąd zresztą tytuł: mianem "pulp fiction" określano brukowe powieści wydawane na niskiej jakości papierze. Szczęśliwie rodzimym tłumaczom nie przyszło do głowy przekładanie tego tytułu... W "Pulp Fiction" przeplatają się cztery luźno powiązane wątki: gangsterów Vincenta Vegi i Julesa Winnfielda, żony mafijnego bossa Mii Wallace, boksera Butcha Coolidge'a oraz pary złodziei Yolandy i Ringa. Wszystkie z nich łączy postać Vincenta Vegi (w tej roli John Travolta): dość pechowego gangstera na usługach Marsellusa Wallace'a, który w chwilach, gdy nie wykonuje dla niego szemranych zleceń, dotrzymuje towarzystwa jego pięknej żonie Mii. "Pulp Fiction" to popkulturowa karuzela kultowych scen, cytatów, nawiązań oraz autonawiązań. Obraz Tarantino to jeden z pewniaków wszelkich zestawień "X najlepszych filmów", przede wszystkim ze względu na oryginalny, nielinearny scenariusz (nagrodzony Oscarem). Obraz zdobył także Złotą Palmę na Festiwalu w Cannes - co zresztą jest przyczyną osobistego żalu wielu Polaków. Tarantino "sprzątnął" wszak sprzed nosa nagrodę Krzysztofowi Kieślowskiemu, którego "Czerwony" miał być murowanym zwycięzcą za 1994 rok. POLECAMY: Quentin Tarantino. Ranking filmów reżysera [TOP10] "Dawno temu w Ameryce" (Once Upon a Time in America, 1984), reż. Sergio Leone Dramat gangsterski "Dawno temu w Ameryce" jest dziełem Sergia Leone - uznanego hollywoodzkiego twórcy, autora takich produkcji, jak: "Za garść dolarów" (1964 r.), "Dobry, zły i brzydki" (1966 r.) oraz "Pewnego razu na Dzikim Zachodzie" (1968 r.). Obraz przypadł do gustu krytykom, o czym świadczą dwie nominacje do Złotego Globu (dla reżysera i kompozytora Ennio Morricone) oraz dwie statuetki BAFT-y. Akcja filmu "Dawno temu w Ameryce" przenosi widzów do lat 20. XX wieku. Trzech bohaterów, cyzli Max (James Woods), Patsy (James Hayden) oraz Cockeye (William Forsythe), tworzy grupę dokonującą kradzieży i napadów. W pewnym momencie dołącza do nich David "Noodles" Aaronson (Robert De Niro). Któregoś razu w wyniku wymiany ognia umiera Dominic - kompan Noodlesa. Mężczyzna wymierza sprawiedliwość jego zabójcy, za co trafia za kratki. Po wyjściu na wolność David "Noodles" Aaronson orientuje się, że jego dawni wspólnicy w tym czasie nie próżnowali. Max przerzucił się na handel przemycanym alkoholem, co przynosi mu ogromne dochody. W dodatku wraz z Patsym i Cockeyem chcą napaść na Bank Federalny. Bohater filmu "Dawno temu w Ameryce" zamierza ich powstrzymać. Informuje policję o ich poczynaniach - jego decyzja powoduje ciąg nieoczekiwanych zdarzeń. POLECAMY: Ennio Morricone nie żyje. Oto jego najsłynniejsze kompozycje "Chłopcy z ferajny" (Goodfellas, 1990), reż. Martin Scorsese "Chłopcy z ferajny" to kolejny z filmów o gangsterach, przy których określenie "kultowy" nie jest przesadą, a jedynie rzeczowym wyjaśnieniem statusu filmu. Obraz Martina Scorsese z 1990 roku jest adaptacją opartej na faktach książki "Wiseguy" Nicholasa Pileggi (autor, podobnie jak Mario Puzo przy "Ojcu chrzestnym", był także konsultantem i współautorem scenariusza). Trudno porównywać "Chłopców z ferajny" z filmem Coppoli: pierwszy jest bardziej brutalny i realistyczny, drugi to raczej wyidealizowany, romantyczny obraz mafii. Oba obrazy to jednak chyba najważniejsi przedstawiciele amerykańskiego kina gangsterskiego. "Chłopcy z ferajny" to opowieść o trzydziestu latach życia Henry'ego Hilla: od początków romansu ze światkiem przestępczym, po kolejne szczeble gangsterskiej kariery. W głównych rolach wystąpili Ray Liotta, Robert De Niro oraz Joe Pesci. Obraz został nominowany do sześciu Oscarów, w tym dwóch najważniejszych, w kategoriach "Najlepszy film" oraz Najlepsza reżyseria". Z gali zwycięsko wyszedł jednak tylko Joe Pesci, nagrodzony statuetką za rolę drugoplanową. Scorsese na swojego Oscara musiał poczekać jeszcze ponad 15 lat. Choć statuetkę przyznano mu za "Infiltrację", to właśnie "Chłopcy z ferajny" są uważani za jego szczyt formy w kinie gangsterskim. POLECAMY: Robert De Niro: ponad pięćdziesiąt lat na ekranie [QUIZ] "Człowiek z blizną" (Scarface, 1983), reż. Brian De Palma "Człowiek z blizną" po raz pierwszy zagościł na ekranie w roku 1932. Świat jednak zna powieść Armitage'a Traila przede wszystkim z adaptacji De Palmy z 1983 roku. W "Człowieku z blizną" Al Pacino po raz kolejny wciela się w rolę bezlitosnego gangstera. Tony Montana, w przeciwieństwie do poprzedniego gangsterskiego wcielenia Pacino, Michaela Corleone, swoją przestępczą karierę od razu rozpoczyna z wysokiego C. Kubański uchodźca przybywa do USA z jednym planem: chce wspiąć się po drabinie kryminalnej kariery i założyć własne imperium. W drodze na szczyt nie waha się iść do celu po trupach - zarówno tych metaforycznych, jak i całkiem dosłownych. Kończy oczywiście z wielkim hukiem, pozostawia jednak po sobie wielką popkulturową spuściznę w postaci cytatów i scen, które przeszły do historii kina. "Kasyno" (Casino, 1995), reż. Martin Scorsese "Kasyno" to fascynujący obraz Martina Scorsesego, pokazujący mechanizmy rządzące światem zorganizowanego hazardu. Scenariusz filmu powstał na podstawie reportażowej książki Nicholasa Pileggiego, opartej na przeżyciach członka mafii. Grająca tu jedną z głównych ról Sharon Stone za swoją kreację otrzymała Złoty Glob i nominację do Oscara. Las Vegas, lata 70. XX wieku. Sam "Ace" Rothstein (Robert De Niro) jest hazardzistą, który należy do zorganizowanej grupy przestępczej. Mężczyzna obejmuje kontrolę nad kilkoma dochodowymi domami gry. W prowadzeniu kasyna pomaga mu jego najlepszy przyjaciel, zabójca Nicky Santoro (Joe Pesci). Dzięki swojemu talentowi i sprytowi Sam zwiększa dochody i szybko awansuje w mafijnej hierarchii. Sytuacja bohatera filmu "Kasyno" komplikuje się, gdy pewnego dnia poznaje luksusową prostytutkę Ginger McKennę (Sharon Stone). Zauroczony poślubia ją. Kobieta zostaje jednak żoną Ace'a wyłącznie dla pieniędzy. Wkrótce zaczyna ona spędzać coraz więcej czasu z Nickym, tak jak on nie stroniąc od narkotyków i alkoholu. Narasta w niej pragnienie uwolnienia się od męża i zagarnięcia pieniędzy należących do mafii. POLECAMY: Apple sfinansuje najnowszy film Scorsese z De Niro i DiCaprio "Życie Carlita" (Carlito's Way, 1993), reż. Brian De Palma "Życie Carlita" to znakomity film Briana De Plamy. Słynny reżyser po dziesięciu latach od nakręcenia "Człowieka z blizną" ponownie zaprosił do współpracy Ala Pacino. Decyzja ta okazała się strzałem w dziesiątkę, ponieważ ten wybitny aktor stworzył na planie niezapomniany duet z Seanem Pennem. Scenariusz filmu oparto na dwóch powieściach Edwina Torresa, amerykańskiego sędziego. Akcja obrazu "Życie Carlita" toczy się w Nowym Jorku. Grany przez Pacino Portorykańczyk Carlito Brigante, skazany na trzydzieści lat więzienia narkotykowy boss, wychodzi właśnie na wolność. W zakładzie karnym mężczyzna spędził jedynie pięć lat, co zawdzięcza swojemu adwokatowi i zarazem przyjacielowi Davidowi Kleinfeldowi (Sean Penn). Wielomiesięczny pobyt w celi zmienił jednak Carlita. Teraz pragnie on zerwać z przestępczą działalnością i zacząć żyć uczciwie. Marzy o zdobyciu 75 tysięcy dolarów, których potrzebuje na założenie legalnego interesu. "Wściekłe psy" (Reservoir Dogs, 1992), reż. Quentin Tarantino "Wściekłe psy" to głośny pełnometrażowy debiut Quentina Tarantino, który otworzył nowy rozdział w historii kina gangsterskiego. Niezapomniane kreacje aktorskie stworzyli tu Harvey Keitel, Tim Roth, Michael Madsen i Steve Buscemi. Autorem zdjęć jest Andrzej Sekuła. Wymienieni aktorzy grają w filmie "Wściekłe psy" role gangsterów, którzy po nieudanym napadzie na sklep jubilerski spotykają się w opustoszałym magazynie. W rozmowach posługują się pseudonimami, nazywając się Białym, Pomarańczowym, Blondynem i Różowym. Przestępcy wiedzą, że jeden z nich jest zdrajcą. Również zleceniodawca gangsterów, Joe Cabot (Lawrence Tierney), domaga się zdemaskowania konfidenta. Nie jest to jednak proste, ponieważ przestępcy nic o sobie nie wiedzą. Każdy z nich został wynajęty osobno, zabroniono im prywatnych rozmów, a Cabot nadał im pseudonimy, aby nie znali nawet swoich imion. Podczas spotkania w magazynie bezradnie rzucają na siebie oskarżenia i torturują pojmanego policjanta, aby dowiedzieć się, kto zdradził. Stopniowo narasta między nimi atmosfera wzajemnej podejrzliwości, która jest początkiem krwawej rzezi. "Donnie Brasco" (1997), reż. Mike Newell Nominowany do Oscara za scenariusz adaptowany "Donnie Brasco" to oparty na faktach znakomity film gangsterski Mike'a Newella, twórcy hitu "Cztery wesela i pogrzeb". Zalety filmu, zaliczanego niejednokrotnie do klasyki kina, długo można by wymieniać. Poza wciągającą historią jest tu świetny klimat, są znakomite zdjęcia i doskonałe kreacje Johnny'ego Deppa i Ala Pacino. Rok 1978, Nowy Jork. Joe Pistone (Depp) jest młodym agentem FBI, który ma rozpracować grupę przestępczą Sonny'ego Blacka (Michael Madsen). Mężczyzna podaje się za pasera Donniego Brasco. Działając pod przykrywką, próbuje zdobyć zaufanie podstarzałego mafiosa, Benjamina "Lefty'ego" Ruggiero (Pacino). Przestępca czuje się przegrany - jego małżeństwo się rozpada, zdrowie szwankuje, syn jest narkomanem, a on sam po 30 latach pracy dla mafii i zabiciu 26 osób nie ma złudzeń, że jeszcze cokolwiek osiągnie. Donnie, za którego poręczył głową, staje się więc dla niego kimś, kto może zrealizować jego niespełnione marzenia. "Nietykalni" (The Untouchables, 1987), reż. Brian De Palma Nawiązujący do prawdziwych wydarzeń obraz Briana De Palmy "Nietykalni" to świetnie zrealizowane kino z gwiazdorską obsadą. Obraz był nominowany do Oscara w czterech kategoriach: za najlepsze kostiumy, dekoracje, za muzykę i za rolę Seana Connery'ego, który - jako jedyny - otrzymał statuetkę. Za tę kreację został też nagrodzony Złotym Globem. Film "Nietykalni" z 1987 roku opowiada o walce ze zorganizowaną przestępczością, która kwitła w Stanach Zjednoczonych czasów prohibicji. Najbardziej znanym gangsterem tego okresu jest Al Capone (Robert De Niro), który czerpie dochód z nielegalnego handlu alkoholem i szerzy terror w Chicago. W 1930 roku do miasta przybywa Eliot Ness (Kevin Costner), szlachetny i nieprzekupny agent Federalnego Biura Skarbu, który decyduje się wypowiedzieć wojnę niezwykle wpływowemu i niebezpiecznemu przestępcy. Niestety, pierwsza zorganizowana przez Nessa akcja przechwycenia transportu kanadyjskiej whisky kończy się niepowodzeniem. Ambitny Ness zostaje upokorzony, ale postanawia ze swojej porażki wyciągnąć odpowiedni wniosek. Wie, że alkoholu nie udało się przejąć, ponieważ dla Capone pracuje wielu skorumpowanych funkcjonariuszy. Ness musi więc znaleźć godnych zaufania ludzi. Jako pierwszego Ness prosi o pomoc doświadczonego policjanta Jima Malone'a (Sean Connery). Kup: Kup: 222,00 zł 226,00 zł Wypożycz: 80,00 zł 3 doby WYSYŁKA 24H Zadymione pomieszczenia idealnie pasują do klimatu barów tamtych czasów. W tym przebraniu wiele ludzi będzie prosiło Cię o załatwienie szemranych interesów i rozmowy z typami spod ciemnej komplecie: kamizelka, spodnie, krawatMateriał: Poliester Strój gangster Przebranie mafiozo dla dorosłych Kostium lata 20 30. Zadymione pomieszczenia idealnie pasują do klimatu barów tamtych czasów. W tym przebraniu wiele ludzi będzie prosiło Cię o załatwienie szemranych interesów i rozmowy z typami spod ciemnej gwiazdy. ROZMIAR KLATKA PAS WAGA Uniwersalny Do 112 Do 97 Do 85 XS 97 81 64 S 102 86 70 S/M 102-107 86-91 77 M 107 91 80 L 112 96 84 L/XL 112-117 96-102 90 XL 117 102 95 XXL 130 122 110 WAŻNE: Wymiary podane są w centymetrach a waga w kilogramach. Tabele Rozmiarów są opracowane indywidualnie dla każdego kostiumu w oparciu o informacje od producenta. Przy wyborze innego kostiumu prosimy o ponowne sprawdzenie Tabeli Rozmiarów w Karcie Produktu. Podane w Tabeli wymiary odnoszą się do osób a nie samych strojów. Aktualnie dostępne rozmiary podane są w liście rozwijanej „Rozmiar". Jeżeli na podstawie własnych wymiarów i tych podanych w Tabeli Rozmiarów nie mogą się Państwo zdecydować na konkretny rozmiar zalecamy wybór większego. FAQ Często zadawane pytania W celu zadania pytania odnośnie zakupu tego produktu prosimy o skorzystanie z poniższego formularza. W celu zadania pytania odnośnie wypożyczenia, prosimy przejść do zakladki "WYPOŻYCZALNIA". DOSTAWA Zamówienia złożone do godziny 12:00 realizowane są tego samego dnia (w dni robocze). Więcej w naszym Regulaminie. Inpost Paczkomaty 24/7 Doręczenie w 24h w dni robocze 8,99 zł (0 zł dla zamówienia powyżej 100 zł) Kurier Inpost Doręczenie w 24h w dni robocze 11,99 zł (0 zł dla zamówienia powyżej 300 zł) Kurier DPD Doręczenie w 24h w dni robocze od momentu wysyłki 15,99 zł Pobranie Opłata dodatkowa za pobranie 4,00 zł Odbiór Osobisty (po przedpłacie) Solskiego 1A, Wrocław 0,00 zł Wystarczy zrobić zakupy za jedyne 100zł, aby cieszyć się z DARMOWEJ DOSTAWY! Darmowy transport obejmuje obszar całej Polski i nie dotyczy przesyłek pobraniowych. Koszt przesyłki za pobraniem wynosi dodatkowo 4,00 zł. ZWROT Produkt nie spełnia Twoich oczekiwań? Żaden problem! Możesz dokonać zwrotu w terminie 14 dni od daty dostarczenia. Zwracany towar musi być w stanie niezmienionym, tj. musi posiadać oryginalne etykiety oraz nie może nosić jakichkolwiek znamion użytkowania. UWAGA! Przedmioty użytku osobistego takie jak bielizna czy peruki NIE podlegają zwrotowi jeżeli opakowanie było otwarte. Oferujemy łatwą i błyskawiczną płatność za pośrednictwem serwisu PayU Do dyspozycji naszych Klientów jest również opcja przesyłki ZA POBRANIEM Ze względu na duże zainteresowanie, czas odpowiedzi na pytania dotyczące wypożyczenia wysyłkowego jest wydłużony i wynosi do 48h. Za utrudnienia przepraszamy. Wypożyczenie wysyłkowe możliwe JEDYNIE po wcześniejszym wypełnieniu formularza "Wypożyczenie wysyłkowe" dostępnego poniżej. Stroje wypożyczamy wysyłkowo na okres jednego tygodnia. Płatność tylko "za pobraniem", gdzie kwota pobrania to koszt wypożyczenia widoczny w karcie produktu plus kaucja zwrotna dostępna tutaj: Cennik. Koszt wysyłki 20 PLN Kaucję odsyłamy po zwrocie kostiumu (zwrot we własnym zakresie) na wybrane przez Państwa konto. W celu sprawdzenia dostępności kostiumu z oferty WYPOŻYCZALNI prosimy o skorzystanie z jednego z poniżyszych formularzy kontaktowych. Po wysłaniu formularza sprawdzimy czy wybrany przez Państwa kostium mamy dostępny w potrzebnym rozmiarze na dany termin. Najszybciej jak tylko będzie to możliwe, skontaktujemy się w celu potwierdzenia dostępności i ustalenia formy płatności (przy wypożyczeniu wysyłkowym). Dziękujemy. UWAGA! Nie przyjmujemy rezerwacji telefonicznych ani mailowych. Możliwośc rezerwacji wyłącznie na miejscu po opłaceniu całości kwoty wypożyczenia. Pod koniec 1969 r. na półki księgarni na całym świecie trafiła powieść nowojorskiego pisarza Mario Puzo „Ojciec chrzestny". 49-letni wówczas Puzo, który wychował się w nowojorskiej dzielnicy Hell's Kitchen, zebrał wiele anegdot i legend krążących na temat pięciu największych rodzin mafijnych Nowego Jorku. Wszystkie te historie scalił w barwnie napisane opowiadanie o losach fikcyjnej rodziny Corleone. Zainteresowanie powieścią było tak duże, że już rok po jej wydaniu reżyser i scenarzysta Francis Ford Coppola poprosił autora książki o zgodę na jej ekranizację. W rolach głównych obsadzono Marlona Brando i młodziutkiego debiutanta Ala Pacino. Chociaż pod względem artystycznym film był strzałem w dziesiątkę, to większość ekspertów od mafii uznała, że znacznie upiększa życie członków cosa nostry. Zresztą zanim propozycja nakręcenia filmu trafiła do Francisa Forda Coppoli, wcześniej odrzucił ją włoski reżyser Sergio Leone, który uznał „Ojca chrzestnego" za komercyjną pisaninę, która ugruntowuje jedynie negatywne stereotypy na temat włoskich imigrantów. Rzeczywiście, z historycznego punktu widzenia zarówno powieść, jak i jej adaptacja filmowa miały niewiele wspólnego z prawdziwymi dziejami włoskiej mafii. Z opublikowanych wiele lat później stenogramów z podsłuchów FBI wynikało, że film wywołał w środowisku mafijnym jedynie salwy śmiechu. Wielkie mafijne rodziny mające duże wpływy w Hollywood uznały, że obraz Coppoli ukazuje ich działalność jako szlachetnie umotywowany mechanizm obronny przed bezsilnym państwem. Filmowy ojciec chrzestny Vito Corleone i jego syn Michael zostali sportretowani jako obrońcy społeczności włoskich imigrantów, filantropi obsypujący organizacje charytatywne milionami dolarów, szanowani biznesmeni kreujący politykę swojego miasta oraz ludzie kierujący się kodeksem moralnym ustanowionym przez założycieli cosa nostry na Sycylii. Na ile ten cnotliwy wizerunek przywódców rodziny Corleone przekładał się na prawdziwy obraz mafii? Mimo pozornych podobieństw organizacja stworzona przez sycylijskich imigrantów różniła się zasadniczo od filmowego wyobrażenia. W publicystyce i historiografii amerykańskiej określenie „amerykańska mafia" oznacza przymierze wszystkich włoskich środowisk przestępczych. W Ameryce słowo „mafia" nie odnosi się do organizacji przestępczych skupionych wokół innych grup etnicznych. Wynika to z faktu, że jest to nazwa pochodzenia włoskiego, choć nie do końca wiadomo, jakie znaczenie miała pierwotnie. Jedna z hipotez etymologicznych głosi, że pochodzi z XIII wieku i jest skrótem z pierwszych liter hasła wzywającego Sycylijczyków do oporu wobec władzy andegaweńskich królów: Morte Alla Francia Italia Anela („Śmierć Francuzom hasłem Włochów"). Wąsate Piotrki Od początku istnienia mafia amerykańska była organizacją hermetycznie zamkniętą. Wszelkie informacje o jej strukturach, celach i działaniu, jakie od dziesięcioleci krążą w obiegu publicznym, stanowią jedynie mniej lub bardziej wiarygodne domysły. Amerykańscy historycy i publicyści często stosują w odniesieniu do mafii nazwę „cosa nostra", co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „nasza sprawa" lub „nasza działalność". W oficjalnych dokumentach Kongresu, rządu i FBI pojawia się też określenie „narodowy syndykat zbrodni", odnoszące się także do takich organizacji, jak mafia żydowska, meksykańska La Eme czy chińskie triady. Określenie „cosa nostra" w odniesieniu do całej mafii w USA jest więc niewłaściwe. Wskazuje, że mafia jest organizacją o sycylijskim rodowodzie, co nie jest prawdą. Początki włoskiej mafii w Stanach Zjednoczonych sięgają ostatniej dekady XIX wieku, kiedy do Ameryki przybyła najliczniejsza fala włoskich imigrantów. Pierwsze zalążki mafii zaczęły powstawać w Nowym Jorku – w zdominowanym przez włoskich imigrantów Harlemie, Brooklynie oraz w dzielnicy Lower East Side. Przybysze z Sycylii, Neapolu czy Mediolanu tworzyli własne getta i wrogo nastawione do siebie społeczności. Wraz z nimi do Ameryki zaczęła przenikać mafia neapolitańska zwaną kamorrą, kalabryjska 'ndrangheta oraz właściwa mafia sycylijska, czyli cosa nostra. Za prekursorów wielkiego mafijnego syndykatu zbrodni w Ameryce uważa się sześciu włoskich gangsterów, których ich następcy nieco pogardliwie nazywali Czarnymi lub Wąsatymi Piotrkami (Mustache Pete). Byli to: Don Vito Cascio Ferro (1862–1943 lub 1945), Giuseppe Morello (1867–1930), Nicholas Morello (1890–1916), Ignazio Lupo (1877–1947), Giuseppe Masseria (1886–1931) oraz Salvatore Maranzano (1886–1931). Wszyscy urodzili się we Włoszech, przybyli do USA w dzieciństwie lub młodości i przyczynili się tam do rozrostu mafii według reguł obowiązujących w ich ojczyźnie. Don Vito Cascio Ferro był prawdopodobnie pierwowzorem postaci Don Vito Corleone z powieści Mario Puzo. Badacze dziejów mafii uważają go za największego przywódcę tej organizacji w historii. Dla następnego pokolenia amerykańskich mafiosów Don Vito Cascio Ferro stał się „il patrone", czyli ojcem chrzestnym – duchowym przywódcą wielkiego syndykatu zbrodni. Nazwy tej nie należy mylić z określeniem „capo di tutti capi", tytułem, który przysługiwał szefowi mafii jeszcze przed podziałem na pięć wielkich rodzin i po raz pierwszy w historii został przyznany Giuseppe Morello, a później jego następcom: Giuseppe Masserii oraz Salvatore Maranzano. W 1910 r. z nowojorskich ulic zniknęli dwaj najgroźniejsi włoscy gangsterzy tamtej epoki: Giuseppe Morello i Ignazio Lupo. Za swoje zbrodnie trafili do więzienia. Ich nieobecność na ulicach Nowego Jorku wykorzystał bezwzględny bandzior Joseph (Giuseppe) Masseria, który był prawdopodobnie capo consigliere, czyli starszym doradcą szefa manhattańskiej cosa nostry Nicka Morello. Masseria zdradził jednak Morello w 1916 r., wystawiając go na odstrzał konkurencyjnemu gangowi neapolitańskich kamorrystów z Brooklynu pod wodzą Salvatore D'Aquili. Układ z kamorrystami i kontrola nad cosa nostrą uczyniły z Masserii nie tylko szefa wszystkich szefów, ale także przywódcę wszystkich włoskich gangów na wschodnim wybrzeżu USA. Joseph Masseria, choć bezwzględny i okrutny, reprezentował starsze pokolenie gangsterskiego półświatka, które przestrzegało tradycyjnych reguł walki i podziału łupów. Wojna castellammaryjska Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku w kulturze masowej zaczął się powoli kształtować wizerunek mafii jako jednolitego i potężnego konglomeratu zbrodni. W rzeczywistości półświatek włoskich imigrantów daleki był od jedności. Włoscy gangsterzy walczyli między sobą o podział drobnego szabru pochodzącego z wymuszeń i dochodów z prostytucji. Wtedy jednak wśród szeregowych żołnierzy mafii pojawiło się nowe pokolenie brutalnych przestępców, którzy za nic mieli zasady, jakich ściśle przestrzegali Czarni Piotrusie. Nowe gangsterskie praktyki wprowadził w tej grupie Salvatore Maranzano. Ten rodowity Sycylijczyk z miejscowości Castellammare del Golfo wyemigrował do USA w 1918 r., a do Nowego Jorku został wezwany w 1927 r. przez Don Vito Cascio Ferro w celu objęcia władzy nad rodziną jego ziomków z Castellammare del Golfo. Maranzano miał pokierować rodziną po zniknięciu jej dotychczasowego szefa Nicoli Schiro. Na ulicach Manhattanu krążyły plotki, że Schiro tak się bał Josepha Masserii, że zgodził się przyjąć od niego 10 tys. dolarów i uciec w głąb Ameryki, zacierając po sobie wszelkie ślady. Inna plotka mówiła, że ludzie Masserii zlikwidowali Schiro i zakopali jego zwłoki na jednej z wysp u ujścia rzeki Hudson. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Pewne jest natomiast, że jego następca Salvatore Maranzano postanowił się rozprawić z coraz bardziej panoszącym się w Nowym Jorku Masserią, który zdołał podporządkować sobie gangi Bronxu (kierowane przez Anthony'ego Carfanę) i Brooklynu (dowodzone przez Charlesa „Lucky" Luciano). Masseria wpadł w szał, kiedy dowiedział się o przyjeździe Maranzano do miasta. Natychmiast rozesłał do wszystkich dzielnic rozkaz odnalezienia i zabicia nowego szefa. W ten sposób wywołał największą wojnę w historii amerykańskiej mafii, nazywaną wojną castellammaryjską. W przestępczym półświatku Wielkiego Jabłka Joseph Masseria uchodził za człowieka, którego kule się nie imają. On sam wierzył w swoją szczęśliwą gwiazdę i nie unikał miejsc publicznych. Za swoją naiwność zapłacił najwyższą cenę. 15 kwietnia 1932 r. Benjamin „Bugsy" Siegel, Vito Genovese, Albert Anastasia i Joe Adonis zastrzelili Masserię w jego ulubionej restauracji Nuova Villa Tamaro na Coney Island. Tuż przed wejściem zamachowców do restauracji grający z nim tego dnia w karty Lucky Luciano wyszedł pospiesznie do toalety, a pozostali ochroniarze zniknęli na zapleczu lokalu. Wzlot i upadek Lucky Luciano Wojna castellammaryjska i tajemnicza śmierć Masserii rozpoczęły nowy rozdział w historii mafii. Wkrótce ofiarą nowych porządków padł sam Salvatore Maranzano, który niedługo cieszył się tytułem szefa wszystkich szefów. Jego panowanie nad nowojorskim syndykatem zbrodni trwało zaledwie 5 miesięcy. 10 września 1931 r. został zastrzelony w swoim biurze przy dworcu Grand Central. Organizatorami zamachu byli dwaj przyjaciele ze szkoły: coraz bardziej głodny władzy Salvatore Lucania (noszący przydomek Lucky Luciano) oraz nowy szef mafii żydowskiej Meyer Lansky. Śmierć Maranzano zakończyła rządy capo di tutti capi. Żeby zachować pokój na ulicach, pięć wielkich rodzin podzieliło miasto na strefy wpływów. Rozpoczęła się epoka bezwzględnej władzy mafijnych rodów Bonanno, Gambino, Colombo, Genovese i Lucchese. Autorem tego podziału był sam Lucky Luciano, który w półświatku gangów Nowego Jorku zaczął odgrywać rolę arbitra i wykonawcy wyroków. Luciano był człowiekiem stworzonym do takiej roboty. Urodził się w niewielkiej sycylijskiej miejscowości Lercara Friddi, 26 km od Corleone. Do Stanów Zjednoczonych przybył wraz z rodzicami w wieku 10 lat. Tutaj zmienił nazwisko na Charles Luciano. Już w szkole wymuszał od kolegów haracze za opiekę i ochronę. Ci, którzy nie płacili, często wracali do domu dotkliwie pobici przez nadpobudliwego Włocha. Jedynie pochodzący z terenów obecnej Białorusi polski Żyd Meier Suchowlański vel Lansky twardo odmówił płacenia daniny. Ku jego zdumieniu ta twarda postawa zaimponowała Luciano do tego stopnia, że obaj mężczyźni przyjaźnili się do końca życia. W 1920 r. mający zaledwie 23 lata Lucky Luciano stał się ważną postacią w otoczeniu szefa wszystkich szefów Josepha Masserii. I to on prawdopodobnie wystawił go w czasie wspomnianego zamachu na Coney Island. Wraz z Lanskym Luciano powołał oddział morderców pod dowództwem bezwzględnego Alberta Anastasii, zwanego „Kapelusznikiem" lub „Głównym Egzekutorem". Dziennikarze nazwali ten szwadron śmierci prześmiewczym określeniem Murder Incorporated. Luciano zmienił też kodeks etyczny mafii. Jego żołnierze nie mieli prawa stosować samowolki. Wolno im było likwidować jedynie przeciwników w ramach organizacji przestępczych. Zakazał zabijania ludzi z ulicy, urzędników, dziennikarzy czy policjantów. W 1936 r. „Szczęściarza" opuściło szczęście. Został aresztowany i skazany na 30 lat za sutenerstwo. Osadzono go w ciężkim więzieniu w Dannemora. W środowisku przestępczym krążyły plotki, że prokurator Thomas Edmund Dewey, znany republikański polityk i późniejszy kandydat na prezydenta (w 1944 r.), sfingował materiał dowodowy na zamówienie przeciwników Luciano. Rywalizacja Costello z Genovese Złamany Luciano wyznaczył na swojego następcę Franka Costello. Ten młody gangster pochodzenia kalabryjskiego należał do pierwszego pokolenia mafiosów, których przestępcze interesy rozlały się na całe Stany Zjednoczone. Costello odrzucił gorset surowych zasad, jakimi kierowali się jego poprzednicy. Teraz mafia nie czerpała już swoich dochodów jedynie z wymuszeń i haraczy, ale prowadziła największe imperium hazardowe na świecie. Kasyna, zakłady bukmacherskie, inwestycje w przemysł artystyczny czy nawet sieci aptek służyły do prania brudnych pieniędzy z prostytucji, napadów, kradzieży, przemytu czy wymuszeń. Po II wojnie światowej mafia wypłynęła na szerokie wody. Być może to właśnie postać nowego bossa Franka Costello zainspirowała Mario Puzo do stworzenia literackiej sylwetki Michaela Corleone – człowieka, który kontroluje każdy szczegół wielkiego syndykatu zbrodni, ale jednocześnie pragnie być postrzegany przez opinię publiczną i rodzinę jako uczciwie zarabiający biznesmen. Legalizacja interesów mafii oznaczała także, że jej szef musi uczestniczyć w życiu publicznym kraju. Skończyły się czasy bossów, których istnienie było okryte tajemnicą. Frank Costello nie mógł unikać tłumaczenia się ze swojej działalności przed konstytucyjnymi organami państwa. W latach 1950–1951 był wzywany przed Senacką Komisję do Badania Przestępczości w Handlu Międzystanowym, zwaną komisją Kefauvera. Razem z nim zeznawało około 600 mafijnych szefów, kapitanów i żołnierzy. To wydarzenie zostało przedstawione w drugiej części filmu „Ojciec chrzestny". Na początku lat 50. nastąpił silny podział w strukturach mafii. Konkurentem szefa nowojorskiej cosa nostry stał się jego dawny przyjaciel Vito Genovese, który przejął kontrolę nad interesami swojej rodziny. Genovese postanowił zawalczyć o władzę nad całością świata przestępczego, gdy 2 maja 1957 r. amerykańskie władze deportowały Joe Adonisa, jednego z najsilniejszych popleczników Franka Costello. Vito Genovese zorganizował zamach na Costello. Egzekucję miał wykonać Vincento „the Chin" Gigante, który popełnił jednak zasadniczy błąd, krzycząc przed oddaniem strzału: „To dla ciebie, Frank!". Zaalarmowany Costello przytomnie odchylił głowę, a Gigante spudłował. Chociaż Costello przeżył zamach, zdawał sobie sprawę, że jego życie wisi na włosku. Po namyśle postanowił się wycofać z życia mafii pod warunkiem, że rodzina Genovese pozwoli mu zachować władzę nad imperium hazardowym w Luizjanie i Las Vegas. Vito Genovese wyraził zgodę. Jego rodzina stała się najpotężniejszą i najbardziej wpływową organizacją kryminalną w USA. Sam Frank Costello zmarł w osamotnieniu 18 lutego 1973 r. w szpitalu na Manhattanie. Znamienne, że nikt nie przyszedł na jego skromny pogrzeb. Podobno przed śmiercią zdążył obejrzeć „Ojca chrzestnego". Nigdy jednak nie powiedział, co sądzi o tym filmie. Zmierzch cosa nostry Dzisiejsza amerykańska mafia ma niewiele wspólnego z syndykatem włoskiego półświatka przestępczego z pierwszej połowy XX wieku. Współcześni przedstawiciele pięciu największych rodzin mafijnych są w większości świetnie wykształconymi przedsiębiorcami, których coraz mniej interesują nielegalne źródła dochodów. Ale nie to jest przyczyną końca mafii w tej postaci, jaką znamy z książki Mario Puzo. Znawcy historii mafii uważają, że jej największe załamanie nastąpiło w 1990 r. po aresztowaniu przez FBI Johna Gottiego, ostatniego szefa rodziny Gambino. Gotti przejął kontrolę nad klanem Gambino w grudniu 1985 r. Po pięciu latach niezwykle sprawnych rządów został aresztowany. 2 kwietnia 1992 r. został oskarżony o 13 przestępstw i skazany na dożywotnie więzienie bez możliwości zwolnienia warunkowego. Jego aresztowanie i wyrok wywołały wstrząs w mafijnym półświatku. Okazało się, że agenci FBI przeniknęli głęboko w struktury organizacji i dysponują materiałem oskarżycielskim przeciwko niemal wszystkim jej członkom – od szeregowych żołnierzy po bossów. Niektórzy badacze historii mafii twierdzą, że ta organizacja wypaliła się wraz ze zmianami stylu życia Amerykanów. Jej miejsce na ulicach metropolii zajęły o wiele bardziej bezwzględne grupy przestępcze innych narodowości. Bez wątpienia mafia zniknęła z prasowych nagłówków, ale czy przestała istnieć? Funidelia Kostiumy & Akcesoria Dodatki Lata 20`te: Gangsterzy & kabaret Akcesoria Lata 20'te: Gangsterzy & kabaret 0 8807 Dostępny Niedostępny 116081 100930 100929 Naszyjnik lata 20 Zawiera: naszyjnik ze sztucznych pereł ( 13,90 zł Dostępny 100927 119478 119135 119136 100944 119513 119512 119508 117627 117496 100943 Boa różowe Zawiera: boa z piór (180cm, 50g) 22,90 zł Dostępny 117628 100990 Boa żółte Zawiera: boa z piór (180cm, 50g) 22,90 zł Dostępny 117623 100989 29996 13300 14058 29997 58759 54964 30903 18312 14178 13297 111782 91914 31966 30003 29856 12822 12750 46129 Uporządkuj według: Uporządkuj według: Stroje i akcesoria Lata 20'te: Gangsterzy & kabaret Strój Gangster i róża Strój Gangster i róża Stan: NowySzukasz gangsterskiego stroju w stylowe paski? Sprawdź, co znajdziesz w naszej wypożyczalni! Ten, i wiele innych przebrań z lat 20-tych dostępne w naszej ofercie.................................................................................Cena: 60 złKaucja: 50 złKoszt wypożyczenia peruki: 25 złPłatność TYLKO gotówkąCzas wypożyczenia: 3 doby (weekend liczony jest jako 1 doba) Wyślij do znajomego Drukuj Produkty powiązane Strój Flapper czarna Strój Charlestone... Strój Gatsby Girl... Strój Burlesque C...

gangsterzy lata 20 30